เมื่อวันที่ 10 เมษายน 1962 Stuart Sutcliffe เสียชีวิตในอ้อมแขนของคู่หมั้นของเขา เขาล้มลงระหว่างเรียนศิลปะในฮัมบูร์กและเสียชีวิตในรถพยาบาล – เขาอายุเพียง 21 ปี ซัตคลิฟฟ์เป็นสมาชิกดั้งเดิมของเดอะบีทเทิลส์ซึ่งได้รับการแนะนำให้รู้จักกับจอห์น เลนนอนโดยเพื่อนร่วมที่วิทยาลัยศิลปะลิเวอร์พูล ด้วยความเชื่อใจในการเล่นเบสของเลนนอนและแมคคาร์ทนีย์ เขาจึงเข้าร่วมวงในฮัมบูร์ก
แม้ชื่อของเขาจะไม่ได้รับการกล่าวถึงในประวัติศาสตร์ดนตรีเหมือนอดีตเพื่อนร่วมวงคนอื่นๆ
แต่ชีวิตอันแสนสั้นของเขาก็ส่งผลอย่างลึกซึ้งต่อเดอะบีทเทิลส์ ปัจจุบัน 60 ปีหลังจากเขาเสียชีวิต มรดกของเขาได้รับการเก็บรักษาไว้โดย Sefton Park Hotel ในAigburthซึ่งเป็นบ้านของครอบครัว Sutcliffe ตั้งแต่ปี 1959 ถึง 1971
โรงแรมมีจิตสำนึกในการให้เกียรติซัทคลิฟฟ์ แต่ละชั้นแสดงถึงช่วงเวลาต่างๆ ในชีวิตของเขา ตั้งแต่เริ่มต้นในเอดินเบอระจนถึงสิ้นชีวิตในเยอรมนีตะวันตก Connor O’Donovan เจ้าของECHOกล่าวว่า “แม่ของเขาอาศัยอยู่ที่อพาร์ตเมนต์ชั้นล่าง ตอนนี้เป็นพื้นที่นั่งทานอาหารเช้า
“เรามีนักท่องเที่ยวจำนวนมาก The Beatles เป็นหนึ่งในมรดกที่ยิ่งใหญ่ที่สุดของเมืองพร้อมกับฟุตบอล มันสำคัญมากสำหรับลิเวอร์พูล และเราได้รับผู้มาเยือนจากทั่วทุกมุมโลก แขกรับเชิญกลายเป็นเด็กคิดว่าจอห์น เลนนอนอาจเคยนั่งที่เดิม มันเป็นเรื่องตลกมาก”
ซัทคลิฟฟ์ศิลปินที่มีพรสวรรค์ออกจากวงในปี 2504 เพื่อประกอบอาชีพจิตรกรในเยอรมนี เมื่อเรื่องราวดำเนินไป เลนนอนโกรธมากเมื่อรู้ข่าว การต่อสู้อันเลวร้ายระหว่างพวกเขาจึงเกิดขึ้น
ความรักในงานศิลปะของซัทคลิฟฟ์สะท้อนให้เห็นทั่วทั้งโรงแรม ผนังปูด้วยชิ้นส่วนที่อุทิศให้กับเขาและเดอะบีทเทิลส์ คอนเนอร์เชื่อว่านี่เป็น “การยกย่องที่เหมาะสม” ต่อชายผู้ละทิ้งกลุ่มที่มีความสำคัญทางวัฒนธรรมที่สุดกลุ่มหนึ่งในศตวรรษที่ 20 เพื่อทำตามความปรารถนาของเขา
เขากล่าวว่า: “เราเข้ามาแทนที่เมื่อ 11 ปีที่แล้ว และในตอนนั้นมันค่อนข้างแตกต่างออกไป มันถูกลงวันที่ด้วยพวงหรีดหางและพรมมากมายทุกที่ เจ้าของคนก่อนไม่ได้ใช้ประโยชน์จาก Beatles มากเท่ากับที่เรามี ฉันเป็นคนรักศิลปะมาโดยตลอด และเริ่มสะสมผลงานชิ้นต่างๆ ของบีเทิลส์ทันทีที่เราเปิด
“ทุกอย่างที่นี่ดำเนินไปอย่างเป็นระเบียบและบอกเล่าเรื่องราวชีวิตของเขาในรูปแบบพิพิธภัณฑ์แบบอินเทอร์แอกทีฟ Chris Leyva เพื่อนของฉันเป็นคนคิดแนวคิดขึ้นมา ดังนั้นเขาจึงสมควรได้รับเครดิตทั้งหมด เรามีแท็กของที่ระลึกบนผนังเพื่อให้แขกสามารถสแกนรหัสและวิดีโอจะแสดงหรือข้อมูลบางอย่างเกี่ยวกับประวัติเบื้องหลังรูปภาพ
“แขกชอบสิ่งนี้และคุณสามารถใช้เวลาหลายชั่วโมงเพื่อเรียนรู้เกี่ยวกับชีวิตของเขา เรามีสำเนางานศิลปะของ Stuart และรูปถ่ายของเขาโดย Astrid Kirchherr คู่หมั้นของเขา ดังนั้นคุณจึงเข้าใจได้ว่าเขาเป็นใคร”
Kirchherr ชาวเมืองฮัมบูร์กได้รับการยกย่องว่าเป็นผู้คิดค้นทรงผมม็อบของเดอะบีทเทิลส์
และกล่าวว่าหลังจากที่เธอตัดผมของ Sutcliffe แล้ว George Harrison ก็ขอให้เธอทำแบบเดียวกันตอนที่เธอไปเยือนลิเวอร์พูล Kirchherr เป็นผู้พบ The Beatles ที่สนามบินฮัมบูร์กสามวันหลังจากการเสียชีวิตของ Sutcliffe เพื่อบอกว่าอดีตเพื่อนร่วมวงของพวกเขาเสียชีวิต ตกใจกับการเสียชีวิตของเพื่อนสนิทของเขาจากอาการเลือดออกในสมอง มีรายงานว่าเลนนอนระเบิดเสียงหัวเราะอย่างบ้าคลั่ง เลนนอนรู้สึกว้าวุ่นใจที่ไม่ได้ไปร่วมงานศพ อย่างไรก็ตาม เขาไม่เคยลืม Sutcliffe และเขาถูกทำให้เป็นอมตะบนปกอัลบั้มของ Sgt. วง Pepper’s Lonely Hearts Club Band
คอนเนอร์กล่าวว่า: “หวังว่าเราจะซื่อสัตย์ต่อเขา และเป็นเรื่องดีที่ได้ต้อนรับผู้ที่ชื่นชอบประวัติศาสตร์ของเดอะบีทเทิลส์และสจวร์ต”
“ความยุ่งเหยิงในชีวิตปกติมีอยู่จริง แต่ความปรารถนาในใจของผู้คนที่จะเห็นทุกคนถูกต้องนั้นมีค่ามาก นั่นคือเหตุผลที่เราอยู่ต่อ เพราะความเขียวขจีและความสัมพันธ์ เป็นสถานที่ที่เราไม่ต้องการ ที่จะย้ายจากไป เพราะเมื่อสิ่งนั้นมีอยู่ มันก็เป็นสิ่งที่ต้องยึดมั่น ที่นี่มีความรู้สึกของความเป็นชุมชน นั่นหมายความว่าเป็นที่ที่ผู้คนชอบที่จะอยู่ และเป็นที่ที่ผู้คนอยากอยู่ต่อ”
เป็นถนนประเภทที่เพื่อนบ้านใช้ชื่อจริง และพวกเขาสามารถไปขอนม น้ำตาลจากเครื่องพิมพ์เมื่อหมด หนึ่งในกลุ่มมิชชันนารีที่เพิ่งอยู่กับไมเคิลถึงกับขอยืมไมโครโฟนและอุปกรณ์ดนตรีจากชายที่อยู่ถัดไปไม่กี่คน ซึ่งเขาเองเกี่ยวข้องกับSalvation Army
แม้ว่าพวกเขาจะระแวดระวังความสนใจที่ไม่ต้องการ แต่พวกเขาก็แนะนำเพื่อนบ้านคนถัดไปให้รู้จักกับคนแปลกหน้าที่มาเคาะประตูบ้าน ต้อนรับพวกเขาเพื่อดื่มกาแฟและสนทนาอย่างมีความสุข ยืนอยู่ที่หน้าประตูบ้านของเธอ ซึ่งอยู่ไม่ไกลจากบ้านนัก คือแครอล แนนชื่อจริงเพียงคนเดียวที่อบิเกลอธิบายว่าเป็น “ชีวิตของจัตุรัส”
เธอพบ Derwent Square ครั้งแรกตอนที่ลูกสาวของเธออยู่ในสถานรับเลี้ยงเด็กใกล้ๆ ดังนั้นเมื่อเธอมองหาที่ไหนสักแห่งที่จะซื้อและแฟลตแบบหนึ่งเตียงขึ้นมาบนถนน เธอคิดว่า: “ฉันต้องอยู่ที่นี่ ฉัน ต้องอยู่ที่นี่”
